Budući da je starenje deo životnog procesa shvaćenog kao nizanje neprestanih promena u jednom sistemu koji dovodi do nepovratnih promena, u ustanovama socijalne zaštite treba primeniti multidisciplinarni pristup staroj osobi sa ciljem da se zadovolje njene fizičke, duhovne, psihološke, kulturne i druge socijalne potrebe pružajući joj mogućnost da vodi što samostalniji život i da koristi što je moguće više svoje postojeće sposobnosti.
Institucijalni oblici zaštite starih lica su jednako potrebni kao i svi drugi oblici zbrinjavanja.
Proces starenja zavisi od genetskih karakteristika ali je sigurno da starost kao kategoriju ne određuju uvek životno doba i godine starosti, već stepen telesnih i psihičkih poremećaja uslovljen mnogim drugim uticajima kojima je izložena određena osoba.
Pojam starosti je i dalje nedovoljno definisan i određen. Kod mnogih osoba godine starosti ne odgovaraju biološkoj starosti i tu postoje velike individualne razlike.
Socijalna zaštita u domu za stare
Osnovni cilj socijalnog rada sa starima je prvenstveno uspostavljanje socijalne i emocionalne ravnoteže koja će omogućiti aktivno uključivanje u život i prilagođavanje kriznim situacijama odnosno njihovo prevazilaženje.
Socijalni rad sa starima mora biti protkan i ispunjen sa mnogo ljubavi, strpljenja, razumevanja, kao i sa dosta napora kako bi stara osoba shvatila da je i dalje uvažena i poštovana ličnost.
Socijalizacija i adaptacija su visoko individualizovani procesi, konkretan cilj se za pojedinca određuje u zavisnosti od njegove adekvatno postavljene dijagnoze, socijalnog i psihičkog statusa, odnosno objektivne procene.
U radu se koriste sve forme socijalnog rada uz posebne oblike socioterapije, obezbeđenja socijalne sigurnosti i uspostavljanja socijalnih kontakata sa okruženjem korisnika.
Prihvatanje i razumevanje osećanja stare osobe i pozitivan pristup, uz uvažavajući odnos prema starima ljudima i njihovim potrebama, često je dragocenije od svega što učinimo za njih. Staroj osobi treba pristupiti bez predrasuda, uz puno poštovanje njene ličnosti, sa puno razumevanja za njene teškoće.
Socijalni radnik doma za stare LUG preduzima raznovrsne aktivnosti i inicijative u cilju poboljšanja sveukupnog ambijenta u kojem naši korisnici provode dane, kao i u cilju postizanja kvaliteta života koji naši korisnici i zaslužuju.
Potkrepljujući gore navedeno možemo reći da socijalni radnik doma za stare LUG u okviru svog rada ima specifične zadatke koji se odnose na:
- Prilagođavanje korisnika ulovima života u domu, kao i prilagođavanje uslova života samom licu na smeštaju. Ovo podrazumeva njegovu aktivnost na polju pune socijalizacije i adaptacije korisnika na nove uslove života, jer samom njihovom odlukom o smeštaju u dom on postaje njihova nova „kuća“ a osoblje zaposleno u domu njihova „druga porodica“. Obogaćivanje i ispunjenje „društvenog života u domu za stare „Lug“ kojem socijalni radnik doma doprinosi podrazumeva: fakultativno organizovanje izleta, sa razgledanjem bogatog nasleđa srpske kulturne i prirodne baštine u našoj okolini, posete porodičnim predstavama, bioskopskim projekcijama i drugim kulturnim manifestacijama, kao i organizovanje raznovrsnih aktivnosti zabavnog karaktera (proslave u periodima velikih praznika, različita takmičenja u skladu sa sklonostima korisnika, itd.).
- Socijalna briga o korisnicima što podrazumeva pružanje informacija i pomoći u ostvarivanju pravne i socijalne sigurnosti (apliciranje korisnika za tuđu pomoć i negu, organizovanje odlaska na komisije za veštačenje, prijava i odjava osiguranja iz matičnih filijala na filijale prebivališta, prijave i odjave boravišta i prebivališta korisnika kao i pružanje drugih informacija i vidova pomoći od značaja za puno socijalno i pravno obezbeđenje naših korisnika).
- Očuvanje i podsticanje kontakata korisnika sa najbližim članovima svoje porodice i familije (posredovanje u rešavanju mogućih konflikata između pomenutih aktera, motivisanje istih na što jaču i delotvorniju uzajamnu podršku i pomoć sa ciljem stvaranja toplog i harmoničnog ambijenta odnosa samih korisnika i njihovih najbližih).
- Praćenje promena psiho-socijalnog stanja korisnika, s obzirom da posledice mogu biti nesigurnost, anksioznost, osećanje odbačenosti i usamljenosti i preduzimanje pravovremenih mera u cilju prevencije i sprečavanja pomenutog, kao i redovna komunikacija i informisanje najbližih srodnika korisnika o njihovom sveukupnom aktuelnom stanju.
- Saradnja sa drugim institucijama od značaja za zdravstveni, socijalni i pravni status korisnika (bolnice, filijale PIO fonda, policijske uprave, centri za socijalni rad i druge).
